so resolute an attempt to translate it into a practical precept for the regulation of the mind, and fairly to follow to its legitimate consequences the doctrine that absolute veracity and freedom from all delusion is the only sound condition of the soul. Upon this principle, a reasonable expectation of good to come, formed upon a just estimate of probabilities, is the only kind of hope which in the things of this life a man is permitted to indulge: all hope that goes beyond this being to be reserved for the life to come. The spirit of hope must have been strong in Bacon himself, if at the age of 37 he could still believe it possible for man to walk by the light of reason alone. I suppose it did not hold out much longer. His own experience must have taught him that had he never hoped to do more than he succeeded in doing, he could never have had spirit to proceed; and that to reduce hope within the limits of reasonable expectation would be to abjure the possunt quia posse videntur, and to clip the wings of enterprise: and he learned before he died to recommend the "entertaining of hopes " as one of the best medicines for the preservation of health. The seeds or rough notes of this meditation may be seen fairly written in Bacon's own hand in a loose sheet belonging to the bundle which I have described under the head of Formularies and Elegancies: Harl. MSS. 7017. fo. 118. And as those who are curious about his smaller habits and methods of working may like to see it, I subjoin a copy. Melior est oculorum visio quam animi progressio. Spes in dolio remansit, sed non ut antidotus, sed ut major morbus. Spes omnis in futuram vitam consumenda est: Sufficit præsentibus bonis purus sensus. Spes vigilantis somnium: Vitæ summa brevis spem nos vetat inchoare longam. Spes facit animos leves, tumidos, inæquales, peregrinantes. Vidi universos ambulantes sub sole cum adolescente secundo qui consurget post eum. Imaginationes omnia turbant, timores multiplicant, voluptates cor rumpunt. Anticipatio timoris salubris, ob inventionem remedii; spei inutilis. Imminent futuro, ingrati in præteritum, semper adolescentes. Vitam sua sponte fluxam magis fluxam reddimus per continuationes spei. Præsentia erunt futura, non contra. 1. De Operibus Dei et Hominis. 2. De Miraculis Servatoris. 3. De Columbina Innocentia et Serpentina Prudentia. 4. De Exaltatione Charitatis. 5. De Mensura Curarum. 6. De Spe Terrestri. 7. De Hypocritis. 8. De Impostoribus. 9. De Generibus Impostura. 10. De Atheismo. 11. De Hæresibus. 12. De Ecclesia et Scripturis. MEDITATIONES SACRÆ. DE OPERIBUS DEI ET HOMINIS. Vidit Deus omnia quæ fecerant manus ejus, et erant bona nimis : homo autem conversus ut videret opera quæ fecerunt manus ejus, invenit quod omnia erant vanitas et vexatio spiritus.1 Quare si opera Dei operaberis, sudor tuus ut unguentum aromatum, et feriatio tua ut Sabbatum Dei. Laborabis in sudore bonæ conscientiæ, et feriabere in otio suavissimæ contemplationis. Si autem post magnalia hominum persequeris, erit tibi in operando stimulus et angustia, et in recordando fastidium et exprobratio. Et merito tibi evenit (O homo) ut cum tu qui es opus Dei non retribuas ei beneplacentiam, etiam opera tua reddant tibi fructum similem amaritudinis. DE MIRACULIS SERVATORIS. Bene omniu fecit. Verus plausus: Deus cum universa crearet, vidit quod singula et omnia erant bona nimis. Deus verbum in miraculis quæ edidit (omne autem miraculum est nova creatio, et non ex lege primæ creationis) nil facere voluit quod non gratiam et beneficentiam omnino spiraret. Moses edidit miracula, et profligavit Ægyptios pestibus multis; Elias edidit, et occlusit cœlum ne plueret super terram; et rursus eduxit de cœlo ignem Dei super duces et cohortes; Elizeus edidit, et evocavit ursas e deserto quæ laniarent impuberes; Petrus Ananiam sacrilegum hypocritam morte, Paulus Elimam magum cæcitate percussit: This paragraph is not printed in a distinct type in the original, as the corresponding paragraphs in the other meditations are. But the printing is in this respect careless throughout; and there can be little doubt that it was meant to stand as a text prefixed to the meditation, Sed nihil hujusmodi fecit Jesus. Descendit super eum spiritus in forma columbæ, de quo dixit, Nescitis cujus spiritus sitis; spiritus Jesus, spiritus columbinus: fuerunt illi servi Dei tanquam boves Dei triturantes granum, et conculcantes paleam; sed Jesus Agnus Dei sine ira et judiciis. Omnia ejus miracula circa corpus humanum, et doctrina ejus circa animam humanam. Indiget corpus hominis alimento, defensione ab externis, et cura. Ille multitudinem piscium in retibus congregavit, ut uberiorem victum hominibus præberet. Ille alimentum aquæ in dignius alimentum vini ad exhilarandum cor hominis convertit. Ille ficum, quod officio suo ad quod destinatum fuit, ad cibum hominis videlicet, non fungeretur, arefieri jussit. Ille penuriam piscium et panum ad alendum exercitum populi dilatavit. Ille ventos quod navigantibus minarentur corripuit. Ille claudis motum, cæcis lumen, mutis sermonem, languidis sanitatem, leprosis carnem mundam, dæmoniacis animum integrum, mortuis vitam restituit. Nullum miraculum judicii, omnia beneficentiæ, et circa corpus humanum; nam circa divitias non est dignatus edere miracula; nisi hoc unicum, ut tributum daretur Cæsari. DE COLUMBINA INNOCENTIA ET SERPENTINA PRUDENTIA. Non accipit stultus verba prudentiæ, nisi ea dixeris quæ versantur in corde ejus. Judicio hominis depravato et corrupto, omnis quæ adhibetur eruditio et persuasio irrita est et despectui, quæ non ducit exordium a detectione et repræsentatione malæ complexionis animi sanandi; quemadmodum inutiliter adhibetur medicina non pertentato vulnere. Nam homines malitiosi, qui nihil sani cogitant, præoccupant hoc sibi, ut putent bonitatem ex simplicitate morum ac inscitia quadam et imperitia rerum humanarum gigni. Quare, nisi perspexerint ea quæ versantur in corde suo, id est penitissimas latebras malitiæ suæ, perlustratas esse ei qui suasum molitur, de ridiculo habent verba prudentiæ. Itaque ei qui ad bonitatem aspirat non solitariam et particularem, sed seminalem et genitivam quæ alios trahat, debent esse omnino nota quæ ille vocat Profunda Satana; ut loquatur cum auctoritate et insinuatione vera. Hinc est illud, Omnia probate, quod bonum est tenete; inducens electionem judiciosam ex generali examinatione. Ex eodem fonte est illud; Estote prudentes sicut serpentes, |